یکی از قویترین احساسات در انسان قوه خیال است.این احساس باعث «حدیث نفس» می شود.
مثلا اگر با کسی دعوا و یا کدورتی داشته باشیم همواره در ذهن خودمان مشغول مجادله یا کشمکش و دعوا با او می شویم و در عالم خیال دمار از روزگارش در می آوریم!!
و یا در عالم خیال به تجارت روی می آوریم و یک شبه ثروت بیل گیتس را بدست می آوریم!! ویا اگر پشت کنکوری هستیم در عالم خیال بهترین رشته قبول می شویم و سپس کارشناسی ارشد وسپس دکترا و سپس استاد دانشگاه و سپس مدارج را همینطور الکی طی می کنیم!!
حقیقتا کنترل خیال بافی بسیار مشکل است چون انسان بهر حال آرزو های دور و درازی دارد.
گفته اند که شیخ بهایی ویژگی خاصی داشت که می توانست قوه خیال دیگران را بخواند. یعنی آنچه دیگران خیالبافی می کردند او می دانست. در سایه ریاضت نفس انسان می تواند به چنین ویژگی برسد.
شیخ حسن نامی پیشخدمت شیخ بهایی بود که یک روز شیخ بهایی مقداری کشک به شیخ حسن مزبور! داد تا آنرا برای نهار بسابد.
شیخ حسن در حال کوبیدن کشک در عالم خیال فرو رفت. (گو اینکه موسیقی هاون کوبی حالت خیالبافی را در او تشدید کرد!)
شیخ حسن در علم خیال!:
ای حسن جان غصه نخور ! بالاخره تو هم ترقی می کنی و دنیا همینطور باقی نمی ماند! این شیخ بهایی که پیر مرد است یا می میرد و یا روزی شاه عباس براو غضب می کند و او را عزل میکند. اگر عزل کند حتما شاه خواهد گفت چه کسی بهتر از شیخ حسن!بله! ترقی من آن روز است که عالمی شوم وچه بسا شیخ بهایی شاگرد من شود!! و.......
شیخ بهایی که افکار شیخ حسن را می خواند بالاخره کاسه صبرش لبریز شد و گفت:
شیخ حسن کشکت را بساب!!
با این جمله شیخ بهایی خیال خوش شیخ حسن پاره شد ودید همان شیخ حسن است که پیش خدمت شیخ بهایی است!