بسم الله الرحمن الرحیم
ای کاش اقیانوسی به عمق یک سانت بودم!!
شوقی برای دانستن و فهمیدن چیزهای مختلف از زمان کودکی تا اکنون مرا رها نکرده است!
در زندگی بدنبال تجربه های مختلفی رفته ام و همیشه چیزهای مختلفی را دوست داشتم و برای فهمیدن آن به مطالعه و یا کنکاش درباره آن پرداخته ام!
همیشه این نکته هم در ذهنم بوده که مثلا برای دیگران گفته اند که فلانی آدم بی ارزشی ست چرا که اقیانوسی ست از علم. اما اقیانوسی به عمق یک سانتیمتر!(کنایه از اینکه چیزهای زیادی می داند ولی عمیق نیست! یادم هست کسی در همین وبلاگ برایم کامنت گذاشته بود که :
مخت پُر است اما از چرندیات!!!!)
-------------------------
آیا اینکه در زمینه های مختلف چیزهایی بدانیم عیب است؟!
اگر از من بپرسید می گویم: نه!!
جهان هستی سر شار از جلوه هایی برای آموختن و فهمیدن است و گنجایش آدمها برای تجربه کردن هم نهایت ندارد! این وابسته به همت آنهاست و نه فقط استعدادشان!
هر دانش یا هر هنر و یا هر فن و تکنیک دریچه ای ست که زیباییهای خدا و یا توانمندی بینهایت انسان به عنوان بهترین مخلوق خدا را برایمان بصورت ملموس عیان می کند!
چه خوب است از هنر بدانیم و مثلا از سینما و گرافیک چیزهایی تجربه کرده باشیم!
چه خوب است از پزشکی بدانیم و مثلا کمکهای اولیه و یا تزریقات را تجربه کرده باشیم!
چه خوب است کتب دینی و تفسیری خوانده باشیم و اطلاعات مذهبی خوبی داشته باشیم!
چه خوب است در زمینه های مختلف فناوری اطلاعات؛ دانش کاربردی داشته باشیم!
و....
باز تکرار می کنم وجود آدمی بصورت بالقوه ظرفیت فهمیدن و تجربه کردن بسیار دارد و تحقق آن وابسته به همت اوست!
البته در یک زمینه باید اطلاعات ما سطحی نباشد بلکه عمیق باشد و آن زمینه ای ست که اصطلاحا آن را تخصص مان می نامیم.
پس عیب چیست؟!
آنچه که عیب است آن است که از چیزی کمی بدانیم ولی اظهار نظرهایمان مانند یک آدم متخصص باشد! نوعا در مسائل سیاسی و اجتماعی و اقتصادی نیز اینچنین است یعنی شاید بعضی از وقتها عمق دانش ما به یک سانت هم نرسد اما تصور ما عمق چند کیلومتری باشد!!!
--------------------------
شوق دانستن و لذت فهمیدن در هر که باشد از عطایا و مواهب الهی ست که باید شکرانه آن را بجا آورد!
در جایی می خواندم شهید مطهری جمله ای به این مضمون گفته بود که :
با افزایش سن در من شوق فهمیدن و یاد گرفتن نه تنها کاهش نیافته بلکه زیادتر هم شده است
و حتی شنیدم که ایشان علاقمند به یاد گیری دانش فیزیک بوده اند!
مولا علی علیه السلام جمله بسیار پر مغزی دراین رابطه می گویند:
هر ظرف به آنچه که در او نهاده شود؛ گنجایش آن تنگ می شود مگر ظرف علم که گنجایش آن بیشتر می شود!