بعضی از جملات قرآن کریم است که هنگامی می خوانیم؛ احساس شرمساری به ما دست می دهد. گویی خداوند رگ لوطی گری ما را قلقلک می دهد شاید از حال خود پرستی و خودخواهی خارج شویم. شاید با خود بگوییم : این چه ناسپاسی است که در حق خودم می کنم.
بعضی وقتها شاید بعد از تفکر اندکی که روی این دسته از آیات می کنیم می گریم! و باید بگریم به حال زار خودمان! زیرا خداوند مستغنی از عبادت و اطاعت ماست.
چند نمونه از این آیات را برای تبرک می آوریم:
الیس الله بکاف عبده- الزمر 36
آیا خدای –مهربان- برای بنده اش کافی نیست؟!
(خیلی با آیه بالا حال می کنم!!! هر وقت احساس کردید تمام درها بر رویتان بسته شده حتما با تدبر بخوانیدش!البته حدیثی در این رابطه سراغ ندارم این فقط یک تجربه شخصی است!)
یا ایها الانسان ما غرک بربک الکریم- الانفطار 6
ای انسان چه باعث شده که به خدای کریم و بزرگوارت مغرور شوی؟!
( دقت کنید لحن سوالی آیه احساس شرمساری را در انسان بیشتر می کند!)
نبی عبادی انی انا الغفور الرحیم- الحجر 49
بندگان مرا آگاه ساز و مژده بده که من بسیار آمرزنده و مهربانم!
( الهی لبیک! منم روسیاه و تویی تنها سرپناه! الهی لبیک! منم خطاکار و تویی بزرگوار!)
سابقوا الی مغفره من ربکم و جنه عرضها کعرض السماء و الارض- الحدید 21
ای بندگانم! به سوی مغفرت پروردگارتان بشتابید! و به بهشتی که عرضش بمقدار پهنای آسمان وزمین است وبرایتان مهیا شده است!
(دقت کنید ابتدا به مغفرت خودش وعده می دهد و سپس به بهشت! گو اینکه آمرزش خدا از هرچه نعمت بهشتی است بالاتر است!)
الم یعلم بان الله یری- العلق 14
آیا نمی داند که خدا اعمالش را می بیند
(لحن آیه سوم شخص است و نهایت کرامت کریمی است که خطا تو را میداند اما تغافل می کند و به سوم شخص نسبت می دهد)
اللهم الجعل القرآن فی الدنیا رفیقا- خدایا قرآن را در دنیا دوستم قرار بده!
و فی القبر مونسا و انیسا- ودر قیر مونسم گردان!
و فی القیامه شافعا و شفیعا- ودر قیامت شفیعم قرار بده!---آمین یا رب العالمین!