رابطه کارهای مهم و آدمهای مهم

بسم الله الرحمن الرحیم

رابطه کارهای مهم و آدمهای مهم

زمانی یک کامپیوتر را که مشکل سخت افزاری داشت برای تعمیر از داخل ماشین بداخل اتاق کارم منتقل می کردم. شخصی به من رسید و گفت:
مهندس! این کار تو نیست که! این کار مستخدم است! این جور کارها را دیگر نکن!(به اصطلاح نصیحت می کرد که پرستیژ کاریت از بین نبر!)
از حرف او احساس خجالت کردم!

--------------------

دانشجویی برایم می گفت که کار می کند. از محل کارش پرسیدم. کمی به اصطلاح این پا و اون پا (!!) کرد و گفت: چندین جا برای کار مراجعه کردم و بالاخره مجبور شدم فقط یک فرصت شغلی را در یک رستوران به عنوان کمک آشپز پیدا کنم!

بسیار خوشحال شدم و از وجود جوهره کار در او لذت بردم.  بر خلاف آن آدم محترم که مرا سرزنش کرد؛ آن دانشجو را تشویق کردم. کار که عار نیست!

---------------

روحانی را می شناسم که هم مسجد می رود و هم تبلیغ می کند و هم روضه می خواند و هم کار می کند!(البته دیگر مسن شده اما قبلا لحاف و تشک و بالش می دوخت و می فروخت!)

حتی یکی تعریف می کرد که یک روحانی را می شناخته که در چلو کبابی کار می کرده است! یعنی لباس روحانیت را کنار می گذاشت و لباس کار می پوشید و آستین ها را برای کار کردن بالا می زد و کار می کرد!

--------------

سوال: کارهای مهم و آدم های مهم چه رابطه ای باهم دارند؟!

آیا کارهای مهم و به اصطلاح کلیدی و با پرستیژ برای آدمهای مهم و با پرستیژ است؟!

آیا این آدمها هستند که با کار ارزش می آفرینند و یا این کارها ی توام با پرستیژند که به آدمها شخصیت می دهند؟!

--------------

می گویند اسکندر با یکی از کارگزارانش در افتاد و او را از کار مهم و شغل با پرستیژی که د اشت عزل کرد و کار به ظاهر بی کلاسی را به او سپرد!

بعد از مدتی اسکندر او را دید و پرسید:

خب! با کار و شغل جدیدت چه می کنی؟!

آن مرد فهمیده گفت:

قربان! آدم بواسطه کار و شغل با پرستیژ؛ شرافت پیدا نمی کند بلکه این کار و شغل است که بواسطه آدم با شرافت؛ ارزش می یابد!

اسکندر از این حرف مرد خوشحال شد و او را به کار قبلی اش برگرداند!