ای کاش امیر ناصر خلج اینجا بود!

یکی از ابزارهای مهمی که سیاستمداران برای بیان اهداف و نظریاتشان از آن بهره می گیرند؛«سخنرانی کردن» است.

لازمه کار سیاسی؛ قدرت بیان در هنگام سخنرانی کردن است و هرچه توانمندی فرد در اینکار بیشتر باشد؛ قطعا به یکی از ابزارهای مهم برای پیشبرد اهداف سیاسی اش دسترسی خواهد داشت و ضریب موفقیتش نیز بیشتر خواهدشد.

اما اینکار – چنانچه در بدو امر به نظر می رسد- ساده نیست!

فرض کنید بخواهید پیرامون یک موضوع یک ربع ساعت سخنرانی کنید . دراینصورت شما می بایست پیرامون آن موضوع؛ اطلاعات کافی اولیه داشته باشید وگرنه سخنرانی خوبی نخواهید داشت!

حال مجددا فرض کنید در روز چندین سخنرانی درجلسات مختلف داشته باشید؛ در اینصورت قطعا در تدوین مطالب مفید برای این جلسات مشکل خواهید داشت!(مگر اینکه خدای نکرده قصد بهم بافتن مطالب را داشته باشید!)

بهمین دلیل است که معمولا گروهی در تدوین مطالب برای ارائه در سخنرانیها به سیاستمداران کمک می کنند!

---------------------------

یکی از مشکلاتی که در جامعه سیاسی ما وجود دارد سخنرانی های ست که حاوی حرفهای تکراری ست! و یا محتوای سخنرانی؛ درست و هدفمند تنظیم نشده است و سخنران جلسه مدام از این شاخه به شاخه دیگر می پرد!!

حقیقتا نشستن و گوش دادن به چنین حرفهایی عذاب آور است!!(واقعا نمی دانم این آدمها خودشان از اینهمه حرفهای صدمن دو زار(!!) خسته نمی شوند!!.... شاید هم از انعکاس صدای خودشان خوششان می آید!!)

----------------

پیرامون این موضوع داستان جالبی را نقل می کنند :

می گویند یکی از وکلای مجلس شورای ملی مشغول سخنرانی کردن بود و حرفهای بی در و پیکری را تحویل سایر وکلا می داد و وقت مجلس را تلف می کرد!

شهید مدرس -که انصافا در سیاستمداران ایرانی شجاعتر و در عین حال شوخ تر از او پیدا نشده است- به طعنه گفت:

ما که از سخنرانیهای ایشان چیزی دستگیرمان نشد! ای کاش امیر ناصر خلج( یک اسم مندرآوردی!!) اینجا بود و از او سوالاتی می کردیم، شاید منظور سخنران جلسه را می فهمیدیم!!

----------------------

حرفهای تکراری و یا حرفهایی که هدف مشخصی ندارند و بدتر ازاین دو؛ سخنرانی های طولانی از آفتهای بزرگ سیاستمداران زمان ماست که متاسفانه «امیر ناصر خلج» هم نیست تا حرفهای آنها را برایمان توضیح دهد تا ما هم روشن شویم!!

----------------------

در این وبلاگ اگر حرف سیاسی زده شود؛ هیچ شخص خاص یا گروه سیاسی خاص مد نظر نویسنده نیست! بلکه مطلبی کلی ست!