اسم خودمو دوس دارم!شماچی؟!

** مادرم-که برحمت خدا رفته!- می گفت: تازه ترا بدنیا آورده بودم که پدر بزرگت از در اتاق وارد شد و  مدام تکرار می کرد: حسن! حسن!حسن!...

خلاصه اینطوری با انتخاب پدر بزرگ شدیم: حسن!

--------

** در عالم بچگی در ماه رمضان می رفتم: قرائت قرآن امام حسن! و محرم و صفر می رفتم: هیات امام حسن!(توی این هیات دو خط روضه خونی امام حسن برای گریه کردن جواب میده اما ده خط روضه خونی برای امام حسین نه!!)

--------

**همیشه اگه از یکی خوشم میومد و از حُسن تصادف اسمش حسن بود؛ کلی خوشحال می شدم و با خودم می گفتم: بله! ما حسنا اینیم دیگه!

-------

** توی دانشگاه؛ برو بچه ها که می خواستن شوخی کنن؛ اسم چند تا آدم کج و کوله و دیوونه رو می آوردن و می گفتن که به «مفاخر حسن» اینا رو هم اضافه کن!! (حسنک کجایی!  حسن کچل! حسنی نگو یه دسته گل! عمو حسن گاو شیر دهی داشت!!....)

---------

اگه نیت خیری در انتخاب اسمهای مذهبی باشه وآدم قدر «صاحب اسمش» را بدوونه؛ حتما در زندگیش موثره!( بله کلی آدم جانی هم هستند که اسمشون؛ اسم ائمه است اما مطمئن باشید قدر «صاحب اسمشون»  را نمی دونستند)

البته بعضیها اسم های مذهبی را دوس ندارن و ترجیح میدن اسمهای ایرانی انتخاب کنن!

--------

توی قبرستان بقیع با خودم گفتم: آهای حسن!(نترسین! خودمو میگفتم!)این یه حسن(امام حسن رو میگفتم) اینم یه حسن( خودمو میگفتم!) تفاوت از....

----------

نمیدونم اسم شما چیه اما امیدوارم اسمتون را دوست داشته باشید! و اسمتون مایه خیر و برکت براتون باشه! و امیدوارم هم اسمیهاتون را هم دوس داشته باشید!

حالا دوس دارید با اسم من که دوس داره با اسمتون دوس بشه دوست بشید!!!(به این میگن پایان متفاوت!)