کرامتی دیگر از سقای بی دست نهر علقمه!

چند روز قبل دوستی را دیدم که چند سالی است خدا به او توفیق داده تا به عنوان مدیر کاروان ؛ زوار را به عتبات ببرد.

بعد از سلام وعلیک و تعارفات معمول ؛ داستان جالبی از آخرین سفرش برایم تعریف کرد.

می گفت:

در مسافرت اخیر که به عتبات داشتم ؛ زائر پیری همراهم بود که علاوه بر ناراحتی قلبی؛ دیابت هم داشت.

یک روز در کربلا کسی پیش من آمد و گفت: فلانی کجایی؟! آن زائر پیر سکته کرده است!

به سرعت کنار او رفتم . دیدم بنده خدا پیر مرد بی رمق و سست روی زمین افتاده و حتی غیرارادی ادرارش خارج شده!

به همراه پسرانش به سرعت او را به بیمارستان در کربلا بردیم و با توجه به وضعیتی که دکتر گفت(قند نزدیک 500 ؛ فشار 20 ؛ سکته قلبی )از پسرانش خواستم که در بیمارستان کنار پدر پیرشان بمانند!

با خودم فکر کردم: خدایا در این کشوری که همه چیز آن پُکیده!! با این پیرمرد که همه بدنش سست وبی رمق است چه خواهم کرد!

نمی دانم شاید بیرق ابوالفضل مرا صدا می داد که بیا!!

بیا که نه هنوز سقای بی دست؛ مشک را بر زمین گذارده! و نه هنوز بیرق را بر زمین افکنده!

بیا که هنوز سلطان وفا عباس؛ با بی دو دست اش دستگیری می کند!!

بیا عباس ترا می خواند!

در حرمش با زبانی ساده و عامیانه گفتم:

عباس جان! اگر به این پیرمرد نظر لطف و عنایتی نکنی دیگر به عتبات نخواهم آمد!!!

(این حرفهای عوامانه ولی خالصانه را دست کم نگیریم! نزد خدا از دوصد گفته و نوشته روشنفکرانه که توأم با خودبزرگ بینی است؛ ارزشمندتر است! بیاد دارم زمانی پدرم در بیمارستان بستری بود و برادرم زنگ زد که: به کسی زنگ بزن!! یه کاری بکن!!... بغض آلود گوشی را گذاشتم. با خودم گفتم: خدایا به تو زنگ می زنم!!گوشی را بردار!!! بنده هایت که ناتوانند! توانا تنها تویی! تو دیگه گوشی را بردار!! .....الحمدلله مشکل حل شد. خلاصه حرفهای عوامانه را دست کم نگیریم! )

دوستم می گفت در همین حال و احوال بود که موبایلم زنگ خورد! پسر پیرمرد بود و می گفت که پدرم خودش از تخت بلند شده و می گوید هیچ مشکی ندارم!!

صبح روز بعد زائر پیر جز اولین مسافرانی بود که آماده عزیمت به سامرا بود! البته بخاطر وضع جسمیش مراقب بودم که پیاده روی طولانی نکند لیکن اشک از چشمانم جاری بود و هر کس علت گریه ام را می پرسید؛ چیزی نمی گفتم!

بیاد بین الحرمین (که اگر نرفته اید خدا قسمتتان کند و اگر رفته اید دوباره!!!) با هم زمزمه کنیم:

السلام علیک یا ابا عبدالله

السلام علیک یا ابوالفضل العباس