اگه این سوال رو یکی از شما بکنه چی جوابشو میدین؟!
حتما این آیه رو در سوره حدید شنیدید که میگه:
من الذی یقرض الله قرضا حسنا
یعنی کیه که قرض بخدا بده! و اونهم قرض نیکو!
متاسفانه سنت زیبای قرض الحسنه در میان ما بدلایل فردی و اجتماعی کم رنگ شده!
اولا بعضی از صندوق های قرض الحسنه با ادعاهای وام های آنچنانی؛ و کارهای حساب نشده؛ باعث تباه شدن پول مردم شدن!
ثانیا بانکها یه تبلیغات وسیعی برای جذب پولها از دست مردم میکنن و کلی جایزه میدن و ظاهرا ادعا دارن که پولی رو هم که دریافت میکنن؛ صرف قرض الحسنه میکنن!
از طرف دیگه افرادی که مراجعه میکنن تا از اشخاص و نه از موسسات؛ پول قرض کنن یا برای کارهای غیر ضروریه! و یا در پرداختش کوتاهی میکنن وموجب میشن این سنت زیبای الهی وجهی خودش رو از دست بده!
دوباره به آیه توجه کنیم: چه زیباست!
خدا پول گرفته شده بعنوان قرض الحسنه رو به خودش نسبت میده و میگه کی به خدا قرض میده؟! واقعا قشنگه!
** آیا یه روز میشه پول بخدا قرض بدیم و به بانکها ندیم!!!(نمی خوام بدبین باشم وصادقانه میگم که دل خوشی از سیستم بانکی ندارم! اما وقتی خودمون میتونیم یه کار ثواب بکنیم چه لزومی داره بانک واسطه بشه! یعنی جایزه اون از جایزه خدا بیشتره؟!!)
**آیا یه روز میشه که صندوق های قرض الحسنه رو بصورت خانوادگی یا بین دوستان و همکاران راه بیندازیم و بدون هیچ کارمندی و بدون هیچ تشریفاتی؛ توی فامیل یا توی دوستان و همکاران؛ پول بهم قرض الحسنه بدیم؟!(نمونه های واقعا موفقش را دیدم!)
**آیا یه روز میشه برای احتیاجات غیر ضروری صبر کنیم و با پس انداز کردن اونا را بخریم و نه با قرض کردن!( یکی میگفت از من پول قرض خواستن! گفتم برای چی؟! گفت: برای نمای خونه!)
** آیا یه روز میشه پولی رو که به تعبیر قرآن کریم خدا واسطه شده و ما قرض گرفتیم؛ هرچه زودتر به صاحبش برگردونیم و خدا رو بعنوان واسطه خیر شاد کنیم!
***
یه عادتی من دارم و نمیدونم که خوبه یا بد!
وقتی پول نیاز داشته باشم و بخوام از کسی قرض کنم زیاد رو نمی اندازم و مثل آدمی که پول نیازی نداره می پرسم: هی رفیق! داری اینقدر قرض بدی؟!
البته خدا؛ خدائیش رسونده! اما نه از اون بنده خدایی که من فکرش را میکردم! بلکه از اون بنده خدایی که خدا فکرش را کرده بوده!