یکی از خصوصیات مثبت ما ایرانیها صدقه دادن است. عادتی که از کودکی با آن مانوس می شویم و هنگامیکه دردمندی؛ دست نیاز بسویمان دراز کند؛ سخاوتمندانه کمک می کنیم!
اما بعضی از افراد از این احساسات ؛ سوءاستفاده می کنند به عنوان مثال:
*در حرم امام رضا مشغول دعا بودم. فردی با سوءاستفاده از فضای معنوی حرم؛ با گردنی کج! کنارم نشست و گفت زائری هستم که کرایه برگشت ندارم...
*در پارک نشسته بودم کسی که دو پاکت کتاب در دستش بود(تیپ کاملا فرهنگی!!) کنارم آمد و ادعا می کرد، شلوار اشتباهی پوشیده!و کرایه ندارد!...
*در خیابان کسی بچه بغل کنارم آمد و ادعا می کرد پول ویزیت دکتر ندارد...(در یک مورد ؛ به ویزیتور پول دادم و گفتم اگه این خانم رفت داخل مطب که هیچ! اگه نرفت پول را بنداز توی صندوق صدقات!)
*اما انصافا یکبار گول خوردم از بس ایده طرف بدیع و اجرایش عالی بود!(هزارتومن می ارزید!)
در خیابان ...تهران به شرکت دوستی می رفتم که یک پیر مرد بسیار مسنی رو به من کرد و گفت:
پسرم! منو میبری اون طرف خیابون!
گفتم : چشم! دستم را گرفتم و وقتی به آن طرف خیابان رسیدیم؛ محکم دستم را فشار داده و رها نمی کرد. بعد گفت:
پسرم! یه هزارتومنی هم به من میدی!
دیدم ماشااله پیرمرد چه زوری داره ! خلاصه پول دادم!
وقتی به شرکت دوستم رسیدم و ماجرا را تعریف کردم؛ گفت: خطیه!
گفتم : یعنی چی؟!
گفت: هزار تومن میگیره میره اونور خیابون! هزار تومن میگیره میاد اینور خیابون! توی این خط کار میکنه! خطیه!!!
-----------
*اگر کمکی می کنیم ابتدا به فکر بستگان و همسایگانی باشیم که از نیازمند بودن آنها مطلعیم!
*بعضی افراد تنها به کسی کمک می کنند که فی المثل از گرسنگی نزدیک مردن باشد! نه! ملاک سختگیرانه برای شناسایی افراد نیازمند نداشته باشیم! کسی که وسیله نقلیه ساده(موتور!) یا مناسبی ندارد و یا وسیله گرمایش یا سرمایشی مناسبی ندارد نیز مستحق بدانیم!
*در زندگی بسیار دیده ایم و از اطرافیان نیز شنیده ایم که: صدقه رفع بلا می کند!