وقتی بریده شد...!

بسم الله الرحمن الرحیم

وقتی بریده شد...!

هم آب داشت و هم غذا! هم خواب داشت و هم کلی دوست و آشنا! اما پیرمرد با بیرحمی او را با چاقویی تیز برید و از همه چیزهای قشنگی که داشت؛ جدا کرد!

وقتی دوباره روی زمین قرار گرفت با خودش گفت:

با این تن لاغر و نحیفی که دارم؛ یه روز بیشتر دوام نمیارم! یه باد تند اگه بیاد؛ منو  پرت میکنه یه گوشه! یا یه روز اگه زمین ناز کنه و اب بمن نده؛ خشک میشم و دیگه هیچ!!

اما روزهای زیادی گذشت و شاخه کوچولوی قصه ما(!!) را هیچ بادی نکند و زمین هم هیچ وقت از او آب و غذا دریغ نکرد و اکنون آن شاخه نازک بریده شده تبدیل به درخت تنومندی شده!!

اما اگه باغبان پیر و دلسوز آن را نبریده بود و مجددا نکاشته بود؛ حتما این شاخه کوچولو در آن درخت قبلی یه شاخه تنومندی شده بود که با تبر هیزم شکن کنده میشد و به عنوان هیزمی سوزانده میشد!

----------------------

وقتی بریده میشویم مثل یک شاخه کوچک هستیم که فرصت بزرگ درخت تنومندشدن به ما داده میشود. فرصت رشدی دیگر اما این بار مستقل!

در زندگی آدمهای زیادی را دیده ام که بریده شده اند(!!) مثلا از نعمت پدر یا مادر و یا هردو در کودکی محروم شده اند  اما آنها با تلاش به موفقیتهای بزرگی رسیده اند!(یکیش همین علی صانعی خودمون! میشناسیدش که! سرمربی تیم ملی فوتسال را میگم!)

البته این آدمها سختیهای زیادی را در سایه محرومیت از نعمتهای بزرگ خدا تحمل میکنند اما آنها دستی را بالاتر از همه دستها می بینند و به جایی محکمتر از هر جای دیگری تکیه میکنند!

و بالعکس!

یعنی متاسفانه آدمهایی هم هستند که وقتی از نعمتی از نعمتهای خدا بریده میشوند؛ خودشان را میبازند و یک شکوائیه دائمی از همه چیز و همه کس دارند حتی از خدا!!(نعوذ بالله!)

-----------------

بهار که میشود ای کاش بریده میشدیم! ای کاش باغبان روزگار ما را از همه تعلقات کاذبی که داشتیم جدا میکرد و ما را در فضایی بهاری دوباره میکاشت!!

البته بریده شدن درد دارد!!! ولی ای کاش داستان شاخه کوچولوی بریده شده برای ما آدمها هم مصداق داشت!!

-------------------------

سال نومبارک