بسم الله الرحمن الرحیم
چه آرزوهایی درد سر ساز است؟
می گویند زن دیوانه ای را به دار المجانین بردند! دکتر به همراه پرستاران پیش او رفتند و از حال و روزش سوال کردند! آن زن دیوانه گفت:
«خدا را شکر همه چیز دارم! یک شوهر خوش تیپ و خوش لباس دارم که همه زنها بخاطر آن به من حسرت می خورند!!
چند تا ماشین هم در خانه ویلایی مان داریم که از لحاظ تردد ؛ خودم و همسرم و بچه هام هیچ مشکلی نداریم!!
البته خانه مان کمی کوچک است حدودا پنج هزار متر!!! اما استخر و سونا و ... دارد!!»
خلاصه زن دیوانه تند و تند؛ گفت و گفت و پرستاران هم تند و تند باور نکردند!!!
وقتی تحقیق به عمل آمد متوجه شدند این زن وقتی خردسال بوده چنین آرزوهایی داشته مثلا شوهر فلان و ماشین فلان و ....
اما چرخش روزگار شوهر غیر فلان(!!) و خانه غیر فلان و ... را به همراه هیچ چیز دیگر قسمتش کرده!!
وقتی زن تمام آرزوهایش را بر باد فنا میبیند؛ خلاصه قاطی می کند و کلا قاطی پاتی می شود!
--------------------
انسان با آرزوهایش زنده است! یکی از اندیشمندان معاصر حرف جالبی زده و خطاب به خودش گفته:
ای من!
اگر امید و آرزو نداشتم هرگز به آهنگی که روزگار برایم می نوازد گوش نمی دادم! بلکه ادامه حیات را برای خودم قطع می کردم! تا تبدیل به رازی سر به مهر در دل گورستان شوم!
چه سخت و تلخ است روزگار آدمی که امید و آرزویی نداشته باشد!
-------------------
اما اگر این آرزوها به صورت واقه بینانه تعریف نشوند می توانند به مرور زمان کار دست آدم دهند!!
(قصد قضاوت ندارم اما بیاد آورید آن خانمی را که عاشق فلان فوتبالیست بود و از کودکی به او فکر می کرد و دیدید وقتی بزرگ شد کارش به کجاها رسید .... و یا موضوعات مشابه در باره فلان هنرمند مشهور....)
بنظرم خوب است همیشه بخشی از آرزوهایمان را برای افراد خوشفکر از دوستانمان بگوییم تا با مشورت با آنها به واقع بینی پیرامون آرزوهایمان برسیم! و تصورات باطل به صورت ریشه دار در ما شکل نگیرد!
------------------
آرزو دارم که هیچ آرزویی نداشته باشم مگر آرزوی ظهورت مهدی جان!