بسم الله الرحمن الرحیم
متاسفانه دعوا و بگومگو به صورتهای مختلف پیش می آید ونتایج نامطلوبی در زندگی فردی و اجتماعی ما بوجود می آورد.
مثلا بگومگوی سیاسی با یک دوست قدیمی! و یا
نزاع های کاری بین یک کارمند و رئیسش و یا
مشاجره لفظی با همسر و یا خواهر و برادر پیرامون مسائلی که نوعا پیش پاافتاده هستند!
همه این مثالها حداقل اثری که دارند آن است که آدمهایی که بهم نزدیک بودند و دوست بودند را از هم دور می کند!
قرآن کریم در بخشی از یک آیه در سوره انفال بسیارکوتاه ولی پرمغز به آثار سوء نزاع و دعوا و کشمکش اشاره می کند:
ولا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم و صبروا
یعنی: هیچگاه نزاع با یکدیگر نکنید چرا که:
اولا (فتفشلوا) یعنی که سست می شوید
(به اصطلاح ما حال گیری می شود و انگیزه تان برای انجام کارهای مثبت کاهش مییابد!)
و ثانیا(و تذهب ریحکم) یعنی عزت و اقتداری که داشتید از بین می رود
(یعنی احترامی که برای هم قائل بودید از بین می رود و ابهت جمع شما مثلا در خانواده و یا ... می شکند)
و در آخر آیه به صبر توصیه می کند.
(به شوخی یکی می گفت: صبر یک مرد ؛ حوصله است!!
صبر یعنی رفتارها و یا کارهای نسنجیده دیگران را برغم تلخ بودن؛ تحمل کردن!)
هرگاه در محیط خانه؛ کار؛ تحصیل و ... به یک اختلاف نظر یا اختلاف سلیقه با دوست و یا همکار و یا همکلاسی و یا همسر و... رسیدیم:
اولا: کمی تامل کنیم . الزاما ما حق مطلق نیستیم و دیگران باطل مطلق!!
ثانیا: اگر حس کردیم طرف مقابل به اصطلاح از کوره در رفته است با بیان یک جمله محبت آمیز و با نادیده گرفتن توهینی که کرده و یا می کند؛ از داغتر شدن بحث جلوگیری کنیم!
ثالثا: بدانیم اگر حرمتها شکسته شود(حالا در محیط خانه باشد و یا محل کار و یا و....) حیثیت همه اعضاء زیر سوال می رود و برای همه؛ آثار زشتی بدنبال می آورد
( برای انجام کاری به یک اداره رفته بودم . رفتارهای دشمن گونه دو کارمند آنجا واقعا تعجب آور بود و متاسفانه هر وقت از کنار آن اداره عبور می کنم بواسطه اشتباه و نزاع دو نفر از این مجموعه؛ فقط تصویر ذهنی منفی دارم!)