بسم الله الرحمن الرحیم
فرصتی برای تنهایی!
دو تا پاکت شیر رو برداشتم و گذاشتم روی پیشخوون!
پرسیدم: چند شد؟!
همینطور که نگاهش رو به دفترش بود گفت: هزارو پونصد!
از همان لحظه که وارد مغازه شدم احساس کردم امشب این سوپری محله یه چیزیش شده!!
آدم خوب و خوش مشربی بود اما امشب دمغ بود و همینطوری الکی سرش را انداخته بود روی دفتر حساب و کتابش! یعنی نه اینکه حساب مشتری ها رو بررسی کنه! نه! بلکه می خواست یه بهوونه جور کنه تا حرفی با من نزنه!
خلاصه هر چی بود اون آدم شبهای قبل که من ازش خرید میکردم نبود!
برای اینکه حرفی زده باشم گفتم: دوباره شیر رو گروون کردن؟!
گفت: نه! یعنی آره!
با خودم گفتم: این چشه؟!! پرسیدم : چیزی شده؟!
با بیحوصلگی گفت: نه!
با خودم گفتم نکنه دیشب که من یه جمله توی حرفام گفتم:«اجازه نمیدم کسی تو کار من دخالت کنه» اون این حرفو به خودش گرفته و از من ناراحت شده!
یا نه شاید من کاری کردم که او ناراحت شده و یا شاید کسی درباره من حرفی به اون زده که امشب اصلا ما رو تحویل نمیگیره و شاید.... و شاید ....
------------------------------
حتما برای شما هم پیش آمده که گاهی احساس می کنید دیگرانی که با شما صمیمی و یا دوست بودند؛ ناگهان یک روز نسبت به شما سرد شوند و به اصطلاح ما را تحویل نگیرند!
واکنش شما معمولا چگونه است؟!
بنظرم اگر به چنین مشکل ساده ای برخورد کردیم راه حلش آن است که اجازه دهیم زمان به اندازه کافی بگذرد! چه بسا دوست ما دغدغه ذهنی پیدا کرده که ما اصلا از آن مطلع نیستیم! چه بسا او اینبار خسته و یا مریض باشد و نیاز به تنهایی دارد و ما به غلط تصور می کنیم که با ما سرد و بی روح شده است!
بنظرم در مواجه با رفتار سرد دیگران زود واکنش نشان ندهیم! و پرس وجوی بیمورد نکنیم! و ناراحتی و سردی متقابل بروز ندهیم! بلکه اجازه دهیم مدتی آنها تنها باشند همین!