امام صادق علیه السلام می فرمایند:
ما پسرانمان را در هفت سالگی امر به روزه داری می کنیم؛ به هر مقدار از روز؛ طاقت بیاورند؛ اگر چه نصف روز یا کمتر از آن باشد.
پس وقتی بر آنان تشنگی یا گرسنگی غلبه کرد، افطار می کنند.
(این کار) برای آن است که عادت به روزه گرفتن کنند و تا به پایان رسانده آن طاقت آورند!
شما نیز پسران خود را وقتیکه نه ساله شدند به روزه گرفتن امر کنید به آن میزان که در نگهداری روزه طاقت دارند و وقتی که تشنگی و یا گرسنگی بر آنان غلبه کرد؛ افطار کنند!
-----
در متن روایت بالا آمده است (نامر صبیاننا – امر می کنیم پسران مان)
ولی شاید(!) این شیوه برای دختران هم صحیح باشد(از قبل از سن بلوغ)(گفتم شاید یعنی مطمئن نیستم!! زیرا در این روایت چیزی اشاره نشده است.)
-----
ترویج و تعلیم شعائر و عبادات مذهبی باید تدریجی باشد. با سخت گیری بی موقع؛ موجبات دلزدگی کودکان را فراهم نکنیم!