آه مظلومان!

مرد نیکوکاری مستاجر آستان قدس رضوی بود. هر سال به مشهد می رفت و اجاره بهاء مزرعه را می داد و زیارتی می کرد.

 یکسال وقتی زیارت کرد؛ خوابش برد و در خواب حضرت رضا(علیه آلاف تحیه و الثناء) را ملاقات کرد.

پیش رفت و سلام کرد. آقا رویش را برگرداند!! چندین دفعه سلام کرد اما جوابی نشنید!

گفت: آقای من! من روی زمین های زراعی شما کار می کنم و خادم شما هستم و خیانتی هم نکرده ام! چرا با من قهرید!!

حضرت با تندی فرمود: ناله های آن سگ دل مرا به درد آورده است!!!

آن مرد وقتی بیدار شد به فکر فرو رفت! به خاطرش آمد که در مزرعه سگی دارد که در سال گذشته این سگ زایید! و چون به بچه هایش مشغول بود؛ وظیفه پاسبانی را خوب انجام نمی داد! مرد به همین دلیل توله های آن سگ را به روستای دیگری فرستاد و سگ از دوری بچه هایش تا چند روز ناله سر می داد و به خودش می پیچید!

علت خشم شدید امام رئوف؛ حضرت رضا(علیه السلام) اندوه یک سگ بود!!

-----------------

گاهی بر اثر تبلیغات حساب نشده و انعکاس شعارگونه اخبارمردم فلسطین؛ بحرین؛ عراق؛ افغانستان و.... سر لج می افتیم! که چرا تمام توجه و تبلیغات ما باید برای آنها باشد؛ مگر خودمان در داخل کشور کم مشکل داریم؟!!....

چنین دیدگاهی درست نیست! وقتی اشک یک مادر فلسطینی بر بالین فرزندش را دیدیم یا وقتی گریه های پیر و جوان مردم مظلوم بحرین؛عراق و ... را بر سر پیکر عزیزانشان دیدیم؛ کمترین وظیفه ما این است که دلمان بسوزد!  حتی اگر حس کنیم رسانه های ما به صورت نخ نما این رویدادها را پوشش خبری می دهند!

تکرار صحنه ها و ادامه ظلم بی امان بر آنها؛ قساوت قلب برایمان ایجاد نکند! چرا که  می بینیم ائمه ما از ناله های یک سگ هم اندوهگین می شوند!(در مثل مناقشه نیست!)