بسم الله الرحمن الرحیم
استرس دوران کرونا
به چهره بعضی ادم ها که نگاه میکنی انگاربعد از یک سال شروع کرونا ؛ ده سال از زندگی آنها گذشته!
بسیاری از آدم ها به واسطه انچه که ما درباره شان بدانیم یا ندانیم از شروع کرونا در یک اضطراب دائمی بسر می برند. البته استرس بواسطه مرگ و میر و سرایت شدید ؛ طبعا طبیعی ست و هر انسانی حتی بی عقل این را می داند که در شرایط خطر باید احتیاط کند. صحبت ما برای کسانی ست که این احتیاط را افراطی دارند و زندگی خصوصی و اجتماعی آنها مختل شده.
انچه من دقت کردم این استرس به ذات شخصیتی آدم ها برمی گردد. ذاتا بعضی واکنش بسیار بیشتری برای دفع خطر احتمالی انجام می دهند. پس نمی توان نسخه واحدی برای کنترل استرس همه افراد پیچید.
برای افراد با استرس بالا حتی صحبت کردن به تنهایی فایده ندارد. اینکه اطلاعات پزشکی به آنها بدهیم یا سرگرم شان کنیم یا هر چیز دیگر جواب نمی دهد. وقتی یک فرد در استرس شدید است نمی تواند یادگیری کند نمی تواند ذهنش را منصرف کند تا مثلا سرگرم شود. استرس شدید مانع توجه او و بیرون آمدن از لاک خود است و ترس او را رها نمی کند.
باید چه کرد.
اولا ما بعنوان اطرافیان ابتدا باید رفتار او درک کنیم تا او نسبت به ما حساس نشود و احساس کند که درکش می کنیم.
ثانیا بپذیریم تغییر شخصیت دیگران دفعتا غیر ممکن است بنابر این با گام های بسیار کوتاه او را به تغییر باورها ببریم. هر شخص پر استرس بالاخره علایقی دارد که شاید بخاطر کرونا آنها را رها کرده . می توان از علایقش بهره جست و بسیار آرام تغییر نگرش که منجر به تغییر رفتار می شود را در او آغاز کرد