آمار خرابی های ماهانه

بسم الله الرحمن الرحیم

آمار خرابی های ماهانه

با سر و کول خودم می جنگیدم! نوشته بود : تعداد خرابی های سوییچ و بعد به اندازه یک عدد بیست رقمی جای خالی گذاشته بود ومن پر می کردم با یک 2 ناقابل! دوباره نوشته بود تعداد خرابی های شبکه و به اندازه یک عدد 30 رقمی فاصله گذاشته بود و من پر می کردم با عدد 12 و دیگر هیچ . یعنی کلی خانه خالی را با صفر پر می کردم.

هیچ چیز زجرآور تر از آمار دادن نیست.وقتی حس می کنی که آلت دست شده ای ومجبوری کاربیهوده ای را حتما انجام دهی تا یکی خوشش آید و حس کند که زیر مجموعه اش را مدیریت می کند  !!

تصمیم گرفتم از این ماه؛ آمارخرابی ماهانه  را ارسال نکنم و تلخی توبیخ و استنطاق را به خودم مالیدم. روز اول ماه منتظر تماس بودم. هر زنگی که می خورد منتظر بودم کسی از پشت خط با ناراحتی سوال کند چرا آمار این ماه را ارسال نکردی اما خبری نشد.روز دوم و سوم گذشت باز خبری نشد و الان با افتخار می گویم اصلا خبری نشد!

-----------------

متاسفانه آمار گیری و توهم برنامه ریزی بر اساس آمار یکی از درد سر ساز ترین کارها در سیستم اداری ماست. هر مسئول تازه ای که آمد اولین فکر نبوغ آمیز خود را این می داند که ابتدا آماری از امکانات  سیستم تحت مدیریت خود داشته باشد  و اصلا تصور نمی کند  این فکر خارق العاده به ذهن مسئولین بزرگوار قبلی هم رسیده و بایگانی پر از چنین آمارهایی ست. تا کنون n  بار آمار سیستم ها را ارسال کردم .  n  به تعداد مسئولین میل می کند که با تق ی می آیند و پوق ی می روند.

اشتباه نشود. آمار دانش بسیار ارزشمندی ست که داده های مورد نیاز برای طرح و برنامه را فراهم می کند اما در یک سیستم معیوب؛ هر کس طرح خود را دارد و آمار و فرم خود را به سیستم تحمیل می کند.

در داستان بالا من اماری را ارسال نکردم و مشکلی هم پیش نیامد چون ظاهرا مسئولی که این آمار الکی را درخواست کرده بود به سَمَت دیگری کوچ کرده بود و حتما آنجا مشغول آمارخواهی دیگری بود و من شانس آورده بودم.

نتیجه اخلاقی: هیچ وقت در سیستم اداری آماری را خیلی جدی نگیرید! دست و پا شکسته پر کنید تا هم کاری را کرده باشید و هم نکرده باشید!!

کمتر می شود طرح و چارچوبی باشد که بر اساس آن آماری را بخواهند . بلکه اول آماری را می خواهند که شاید به طرح و برنامه ای برسد و شاید هم نرسد!