جایی می خواندم که در یکی از محافل روشنفکری؛ یکی از سخنرانان جلسه؛ جمله نامناسبی در وصف حضرت زهرا سلام الله علیها می گوید و چون جو عمومی در آن مجلس، به اصطلاح آزاداندیشانه بوده است، هیچ کس از بچه های مذهبی حاضر در جلسه جرات و شهامت پیدا نمی کند به آن فرد اعتراض کند! اما سید شهیدان اهل قلم؛ سید مرتضی آوینی با شهامت ازجا بر می خیزد و نسبت به گوینده حرف زشت؛ به شدت اعتراض می کند!
بار ها شاهد بوده ام که مذهبی ها وقتی در اینگونه مجالس و محافل حاضر می شوند یا با این تیپ از آدمهای مثلا روشنفکر مذاکره و یا مصاحبه می کنند به اصطلاح خودمانی؛ کم می آورند!! و آنقدر حمیت و غیرت دینی ندارند تا از آنچه می اندیشند دفاع کنند و یا مخالفت خود را با حرف باطل با شجاعت بیان نمایند و بیشتر اوقات در این محافل روشنفکری؛ سکوت می کنند!
-----------------------
غیرت و حمیت دینی چیز خوبی ست!!! و با تعصب کورکورانه کاملا متفاوت است!
تعصب یعنی پیرو یک دیدگاهی بودن بدون آنکه در آن کنکاش کرده باشی و کورکورانه از آن و یا دیگران اطاعت کنی!
اما غیرت و حمیت دینی یعنی به آنچه که بر حقیقت آْن آگاهی داری و با چشمانی باز آن را انتخاب کرده ای، از آن دفاع کنی و شجاعانه پای آن بایستی و کم نیاوری!!
-------------------------------
اصحاب امام حسین علیه السلام هر کدامشان مرد خدا بودند و با آگاهی و بصیرت به دنبال امام خویش حرکت می کردند و دلداده او بودند و در مسیر دفاع از ایشان سرسختی به خرج دادند و حمیت و غیرت دینی خود را اثبات کر دند!(درود خدا بر ایشان!)
یکی از جلوه های زیبای این حمیت و غیرت دینی را در شب عاشورا می بینیم که وقتی آقا و مولایشان آنها را در رفتن و ماندن مخیر کرد و یا بهتر است بگوییم با برداشتن بیعت ؛ آنها را توصیه به رفتن کرد ؛ با مولا عتاب می کنند:
آقا ما کجا برویم ! ای کاش هزاران جان داشتیم و به فدای شما می کردیم!
(درود خدا دوباره و هزاران باره بر آن غیور مردان باد)
----------------------------------------
نکته مهم دیگر در بروز و ظهور این غیرت دینی مبتنی بر بینش آن است که نباید افراط(مانند تفریط) در آن راه بیابد!
همانطور که سکوت در مقابل دشمنان جایز نیست؛ رفتارها و واکنش های افراطی نیز جایز نیست!
اصحاب امام؛ اگر دشنامی هم می شنیدند ؛ تا آنجا که اقتضا می کرد و مصلحت بود پاسخ می گفتند و هیچ گاه زیاد روی نمی کردند! هیچ کدامشان ناجوانمردانه نجنگیدند و هیچکدامشان بدون اجازه امام اقدام به کاری نمی کردند!
غیرت و حمیت دینی چیز خوبی ست!!! اما به جا! به موقع! و از همه مهمتر حول محور مولا و ولی!