از یکی از اصحاب حضرت رضا نقل شده که وقتی می خواستم از حضرت خداحافظی کنم؛ آنچنان غم و اندوه فراق بر من غلبه کرد که فراموش کردم دو حاجتی که از ایشان داشتم را طلب کنم!
وقتی بیرون آمدم آن امام بزرگوار مرا صدا زدند و فرمودند:
«آیا نمی خواهی پیراهنی از لباسهای خودم را به تو دهم تا با آن تو را کفن کنند؟!
آیا نمی خواهی پولی به تو بدهم تا با آن برای دخترانت انگشتر بخری؟!»
آن صحابی به حضرت می گوید:
آقای من! در خاطرم بود همین دو حاجتی را که فرمودی از شما بخواهم! اما اندوه و غم فراق از شما باعث شد فراموش کنم!
سپس حضرت پیراهن خود را به همراه مقداری پول به آن صحابی مرحمت کرد.
------
هر وقت در حرم ائمه معصومین هستیم – که شاید اکثرا توفیق زیارت امام رئوف حضرت رضا علیه آلاف تحیه و الثناء بیشتر برایمان حاصل شود- لازم نیست حاجتهایمان را بشمریم(!) که مثلا فلان و فلان و بهمان و....!
آن امام بزرگوار از مکنونات درونی ما کاملا باخبر است!
هر وقت در حرم ائمه معصومین علیهم السلام هستیم از صمیم قلب از آنها بخواهیم که ما را به سمت و سویی در دنیا و آخرت رهنمون کنند که رضایت خدای متعال در آن باشد.