عشق ماشین

عشق ماشین

ریز نقش بود و از دور؛ هیکل کوچکش در پشت شاسی بلندی که سوار بود؛ خیلی جدی نمی آمد اما خودش اینطور فکر نمی کرد!
نزدیک که شد حتی سرش را یک درجه نچرخاند تا مرا ببیند.
این همشهری عزیز همین چند روز پیش بود که با من تماس گرفته بود و خواهش انجام کاری داشت و با کمال میل برایش انجام دادم اما امروز  در پشت ماشین شاسی بلندش؛ مثل بادکنکی بزرگ؛  باد شده!
شاید می ترسد نگاه بی تفاوت من؛ مانند سوزنی غرور بادکنکی اش را بترکاند!
هر چند وقتی ؛ ماشین جدیدی زیر پا می اندازد؛ نوش جانش! تا کور شود آنکه نتواند دید. اما لحن نگاهش از اطرافیان و جامعه ؛ طلبکارانه تر میشود.
نه اینکه پولدار آنچنانی باشد نه! او عشق ماشین است! تصور میکند هر ماشین جدید؛ جلوه ای تازه به او میدهد و او را مهم و مهم تر میسازد.
دفعه دومی که باز کار داشت و تماس گرفت؛ مشغول نماز بودم  و طبعا نمی توانستم جواب دهم . چند بار دیگر زنگ زد و پاسخی دریافت نکرد.
وقتی نماز تمام شد ؛ شماره اش را دیدم و خواستم تماس بگیرم اما گفتم نه !
بگذار کمی از فضای شاسی بلند بیرون بیاید!
مجددا زنگ زد و اولین حرفی که زد این بود:
اگه کارم گیر نبود؛ عمرا اگه با امثال تو تماس بگیرم !
~~~~~~~~~~~~
  چه بسا ما نیز به بیماری «مهم شدن» دچار شویم!
تصور کنیم یک ماشین ؛ یک خانه ؛ یک موقعیت اجتماعی بالا به ما ارزش روزافزون می دهد.
این تصور غلط ؛ هر روز بیشتر در فکرمان ریشه می دواند  و ارتباط صمیمانه دیگران را با ما قطع میکند.
@hassansanei