«ما ماموریم به ادای تکلیف نه نتیجه!»
این سخن امام خمینی ؛ کلامی است که از آغاز انقلاب اسلامی آرمان ما بوده است! اگر ادعا کنیم دفاع هشت ساله ما مبتنی بر این جمله بود ؛ به گزاف سخن نگفتیم.
شهید زین الدین چه زیبا می گوید: «ما چه پیروز شویم؛ چه شکست بخوریم؛ مهم نیست !! اصل این است که به تکلیف خود عمل کنیم. اگر اسلام نیازمند خون ماست تا به دورترین نقاط جهان گسترده شود؛ باید بجنگیم برای اسلام نه برای جنگ!!»
در زمان دفاع مقدس ؛ هر فرد به هر کاری گمارده می شد توأم با احساس وظیفه کار می کرد و اگر وظیفه اش را انجام داده بود؛ بخاطر شکست مواخذه نمی شد!
در جایی می خواندم برای عبور رزمندگان؛ معبر مینی را پاکسازی کرده بودند و طناب برای مشخص کردن محل معبر وجود نداشت.(با طناب؛ اطراف مسیر را مشخص می کردند)
از یک روحانی ؛ عمامه اش را گرفتند!!! وبه عنوان راهنمای معبر استفاده کردند!!!
در واقع آن روحانی برای لباسش ارزش قائل بود اما اینرا هم می دانست که الان تکلیف این است!
بیاد دارم کلاه بافتنی را از تدارکات گردان دریافت کردم که دختر نوجوانی آن را بافته بود و به برادر رزمنده اش تقدیم کرده بود! (وقتی به سنگر برگشتم؛ دوستی با من که 15 سال بیشتر نداشتم کلی شوخی کرد که: دختره نامه داده! هدیه داده! دلشو نشکن!!!... مبارکه! مبارکه!!!...)
در واقع هر که؛ هرچه داشت(مثل آن دختر نوجوان) خالصانه کمک می کرد و کمیت و کیفیت کارش اهمیت نداشت ؛ تنها نیتش اهمیت داشت که اداء تکلیف بود!
یاد آن روزها بخیر!!
شاید اکنون زمان دیگری باشد و وضعیت هم فرقی نکرده باشد اما احساس من این است که وضعیت بالعکس شده است!! (البته فوتبال استثناست!!همیشه اداء تکلیف میکند و هیچ وقت نتیجه نمی گیرد!!!)
اکنون رسیدن به نتیجه مهمتر است از اداء تکلیف!!
نمونه واضحش را در هر انتخاباتی می توان دید!
آیا واقعا نامزدی که پیروز شده است رفتاری دارد (گفتار نه!)که نشانگر آن باشد اعتنا به قدرت ندارد و علاقمند به انجام وظیفه است؟؟!!
آیا نامزدی که شکست خورده است رفتاری دارد(گفتار نه!) که بیانگر آن باشد فقط برای اداء دِیْن به جامعه آمده بوده و نه کسب قدرت؟؟!!